Gryf (Mixtidae)

                 
 
        Majestatyczny gryf (zwany także gryfonem) jest uważany za krzyżówkę orła (króla powietrza) i lwa (króla wszystkich zwierząt). Jego upierzenie ma barwę od kremowej po ciemnobrązową, ale można też spotkać osobniki o połyskliwych granatowych piórach, jednakże ludzka wyobraźnia tworzy najróżniejsze wariacje tego stworzenia. Ludzie nie tylko dają gryfom barwne upierzenie, zdażają się przypadki gryfa z połączenia pingwina i husky.. ; pp

        Chociaż w XIII stuleciu wiele gryfów migrowało z Bliskiego Wschodu do Europy,większośc nadal żyje na pustyni. Zakładają gniazda bardzo wysoko i można je zobacyzć tylko w locie, gdy szukają pożywienia. ŁĄtwiej jest znaleść ich kości, ale często są one brane za szczątki dinozaurów.

        Dorosły gryf ma rozmiary lwa, lecz jest od niego znacznie silniejszy. Mimo ich naturalnych atutów przetrwało niewiele gryfów. W przeciwieństwie do mniej fantastycznych mieszńców międzygatunkowych (jak muły) mogą się jednak rozmnażać. Podobno ich jaja mają skorupy z agatu.

      Gryfy są odporne na jad smoków i bardzo wrogo nastawione do koni.Z tego ostatniego powodu krzyżówka gryfa i konia - hipogryf - jest symbolem niezwyciężonej siły miłości.

Mantykora (Bestiadae)

            


       Mantykora pochodzi z Persji i występuje w miejscach tak od siebie doległych jak dżungle Brazylii i Indonezji oraz, rzadko, w lasach Ameryki Północnej i Europy. Ten straszliwy drapieżnik ludojad ma tułów lwa i ogon złożony z jadowitych kolców, które potrafi ponoć wypuszczać jak strzały. Pożera swe ofiary trzema rzędami zębów, nie pozostawiając ani kosteczki.

        Pysk stworzenia przypomina ludzką twarz i zdarzało się, że podróżnicy brali mantykorę z dalek za człowieka z brodą.

        Manntykory mają melodyjny głos brzmiący jak niskie nuty fletu w połączeniu z trąbką. Mimo piękna tego dźwięku większość zwierząt wie, że ma uciekać, kiedy go usłyszą. Ludzie powinni pójśc w ich ślady.

        Mantykora jada głownie duże zwierzęta, takie jak jelenie, antyopy i gazele, a czasem także ludzi. Łapie mniejsze ssaki - króliki, szczury lub ryjówki- wyłącznie dla wzbogacenia swojej podstawowej diety.

Kylin (Qilin)

    

              Kylin to mityczne zwierzę z mitologii chińskiej, w literaturze zachodniej nazywane nieprecyzyjnie chińskim jednorożcem.

      Pojawienie się Kylina uważane było za dobry znak, symbol łaski Niebios. Kylin ukazywał się bowiem tylko tam, gdzie ludzie żyli uczciwie i panowała harmonia.

       Istnieją warianty ikonograficzne Kylina z jednym, dwoma, a nawet trzema rogami. Podobnie jak smok, Kylin w chińskiej mitologii to stwór złożony z części pochodzących od innych zwierząt. I tak np. w czasach dynastii Qing przedstawiano go z głową smoka, rogami jelenia, łuskami ryby, kopytami wołu i ogonem lwa.

Pegaz (Pegasos)

         

         Według mitologii greckiej  Pegaz zamieszkiwał okolice źródła Pirene na Akrokoryncie. Odnalazł go tam Bellerofont , który przy użyciu złotego wędzidła, otrzymanego od Ateny, zdołał okiełznać rumaka. Przy jego pomocy heros pokonał Chimerę, planując następnie wznieść się na jego grzbiecie na szczyt Olimpu. W drodze na szczyt Bellerofont został jednak zrzucony z grzbietu skrzydlatego rumaka przez Zeusa. Na szczyt dotarł jedynie Pegaz. Od tego momentu służył on Zeusowi, który po śmierci przeniósł go na nieboskłon tworząc gwiazdozbiór pegaza.

         Uderzenie kopyta tego konia miało otworzyć na górze Helikon, jednej z siedzib Muz źródło Hippokrene, stąd stanowi on symbol natchnienia poetyckiego i plastycznego. 

Jednorożce (Monoceratidae)

    


       Jednorożec, czczony od wieków jako jedna z najbardziej magicznych istot, słynie przede wszystkim ze swych zdolności uzdrawiających. Uważano, że leczy choroby i oczyszcza wszystkie płyny. Dlatego też jednorożce chwytano i zabijano. Z ich rogów wyrabiano filiżanki i tależe, które neutralizowały trucizny. Buty i paski z ich skóry spędzały gorączkę, a zmieloną wątrobę stosowano jako lekarstwo na trąd. Nawet sproszkowany róg leczył mnóstwo chorób.

        Jednorożec ma pojedynczy skręcony róg na czole, smukły jeleni korpus, długą szyję i piękny ogon. Stworzenia te są samotnikami potrzebującymi  dużego terenu i łączą się w pary jedynie w okresie godowym.

        Mimo swych dobroczynnych właściwości osaczone jednorożce bywają niebezpieczne. Niezwykła szybkość i bardzo ostry róg czynią je godnymi przeciwnikami dla lwów, a nawet dla smoków.

        Wierzono, że jednorożce kładą się u stóp dziewic. Jednakże te stworzenia traktują przyjaźnie jedynie ludzi o niewinnych duszach i czystych sercach.